Af scheid

af·scheid (het; o) 1het scheiden van personen: afscheid nemen van iem. (a) hem gedag zeggen; (b) (eufemisme) hem ontslaan2(eufemisme) uitvaart

af·schei·den (scheidde af, heeft afgescheiden) 1afzonderen, scheiden van: de provincie heeft zich afgescheiden is zelfstandig geworden2afgeven, produceren

De afgelopen 15 maanden kreeg ‘afscheid’ een nieuwe betekenis. Het werd afscheid van de toekomst die we voor ogen hadden, afscheid van ons gezinnetje van 3, afscheid van mijn job, afscheid van ….

Daar gaat onze flinke vriend, 15 maanden op de kalender, 75cm op de meetlat en bijna 11kg op de weegschaal, goed gemutst gaan spelen met de vriendjes in de crèche. Het geeft me de tijd om de nodige afspraken voor mezelf eindelijk af te vinken op mijn eindeloze to-do-lijst; je weet wel: de kapper, de tandarts, oogarts, dermatoloog, …. Ik heb geleerd en bijgeleerd (aan den lijve mogen ondervinden) dat zelfzorg zo belangrijk is. Jaja, eerst voor jezelf zorgen, alvorens je goed voor een ander kan zorgen. En het is waar hoor. De voorbije 8 maanden ging op aan doktersbezoeken en ziekenhuisvisites voor Arnaudke, waardoor ik mezelf heel hard uit het oog ben verloren. Dat doe je toch als mama? Ik stelde mij er ook geen vragen bij, maar uiteindelijk wil ik zo lang en zo goed mogelijk mama kunnen zijn van mijn twee oogappels en de beste versie van mezelf voor Wouter. Werk aan de winkel dus! Mijn superleuk nieuwjaarsgeschenk, een lijfelijke agenda, raakt goed gevuld. Afspraken geraken ingepland en het puzzelen is begonnen. Mijn voornemen voor 2019 ben ik volop aan het waarmaken. Afscheid van mijn verwaarlozende zelf is nu al een feit. Met dank aan de inspirerende vorming gegeven door Nathalie.

Afscheid van een kinderwens Wouter en ik hebben doorheen de jaren uitgebreid gesproken over onze kinderwens. We kwamen tot het besluit dat, als het ons gegund werd, we voor 2 kinderen zouden gaan. Het leek ons praktisch-financieel meer dan haalbaar en ook het verdelen van de aandacht leek me te doen. Na de geboorte van Arnaud werden mijn grijze hersencellen eventjes goed door elkaar geschud en ook de baarmoeder nam even het woord, want wat als we toch voor een derde kindje zouden gaan? Een extra speelkameraadje voor de kindjes, een extra side-kick voor Amélie die in de toekomst wellicht voor situaties of beslissingen zal komen te staan, die ze anders voor een groot stuk alleen zal moeten nemen; bv. als het gaat over de zorg van de ouders enz. Ik heb er met mijn huisarts over gepraat, met vrienden en met mensen in een soortgelijke situatie. Ook met personen die een broer of zus met downsyndroom hebben en vanuit hun rol mij hun ervaringen konden delen. Af en toe bespraken Wouter en ik dit onderwerp. Ik neigde aanvankelijk om voor een derde te gaan en Wouter niet, dan begonnen we allebei aan het twijfelen te slaan, dan weer was het minder goed bespreekbaar, …. Maar de twijfels en de onzekerheid in mij, maakten het lastig. Ik word er ook niet jonger op en extra leeftijdsgebonden risico’s nemen, is voor mij ook not-done. Maar nog een kindje wil ook zeggen, extra zorgen, praktische ommezwaai van de bovenverdieping die ieder moment volledig gestript zal worden, meer financiële belasting, nog meer uitdaging naar aandachtverdeling, …. Aan de andere kant, naast een extra speelkameraadje en side-kick in de toekomst, …. Ik ben telkens heel graag zwanger geweest. De kwaaltjes waren er, maar ik nam ze er gewoon bij. Het leven in de buik, het vrouw-zijn in zijn puurste vorm, genieten van de veranderingen binnenin, …. En zelfs de bevalling op zich vond ik telkens weer wonderbaarlijk.

De twijfels zijn lastiger dan het nemen van een beslissing. Vandaar dat ik ook afscheid neem van wat mogelijks gezinsuitbreiding zou betekenen. Afscheid van een zwangere buik, plopjes en stampjes in de baarmoeder, echo’s, …. Maar dankbaar voor wat mijn lichaam heeft verwezenlijkt: twee prachtige kindjes gedragen en geborgen. Een beetje bedroefd neem ik afscheid.

Afscheid van de blog 'Up & down met Roos & Arnaud' Nog geen jaar geleden waren er gesprekken aan de gang om samen een blog op te starten. Een leuk idee, gezien de gelijkaardige gezinssituatie. Toch was mijn oorspronkelijk idee om zelf een blog op te starten en het leek me ergens ook wel ‘tricky’ om met z’n tweetjes een blog te beginnen. Dat zou het al zijn met vrienden sinds jaar en dag, maar dat is het zeker met iemand die je net ontmoette. Mijn bezorgdheden had ik geuit, maar de mensen aan wie ik dit deelde, waren van mening dat deze gezamenlijke blog een meerwaarde kon betekenen voor mensen in dergelijke situatie en het idee van twee bloggende mama’s maakt het net dat tikkeltje specialer. Het leek me inderdaad wel wat. Ik besloot dus ook aan boord te gaan, klaar om een ongekende koers te varen. Het was een mooi avontuur, eveneens met up’s en down’s, maar zoals ik op die bewuste 27 november 2017 mijn eerste blog schreef (en daarna weer wiste omdat ik er niet klaar voor was), zo zet ik samen met Arnaud het verhaal verder. Op naar een nieuw avontuur, een nieuw begin, een nieuw hoofdstuk. …..iets van ‘je hart en intuïtie volgen’ part 36419702….. Na iedere gesloten deur, volgt een andere om te openen. Ieder einde kent een nieuw begin. Ieder afscheid, is een welkom.

En laat nu net Arnaud hierin mijn grootste trekker zijn, mijn inspiratie en mijn kompas.

Van alle vogels, vlieg jij het hoogst. Met je vleugels wijd gespreid scheer je over de hoogste toppen. Geen uitdaging is je te groot. We hebben je niet voor niets ‘Arnaud’ genoemd; ‘adelaar’, ‘koning der vogels’, krachtig en vol uithoudingsvermogen.

Arnaud heeft nog zoveel te vertellen, nog zoveel te delen, nog zoveel grootse plannen, … Klaar om met jullie lieve mensen een reis te maken over die hoogste toppen, de wind onder de vleugels en met een blik op oneindig. Dank je wel voor alle fijne, lieve, betekenisvolle berichten en reacties. Voor alle oprechtheid, voor het delen van erg persoonlijke info, de glimp in jullie leven… Ik hoop dat jullie ook de verdere avonturen van Arnaud zullen volgen, er staat dit jaar nog heel wat op de agenda en we hebben grote plannen voor de boeg! Stay tuned. Nog een zwaaitje en een kusje van Arnaud: