Ik kreeg de afgelopen tijd van verschillende mensen vragen over wie ik ben, wat ik doe, hoe ik het doe, ... Vragen die heel veel aan bod kwamen tijdens de werking van De Warmste Week, maar die sinds de opstart van Arnaud z'n school terug vaker opspeelden. Ik moet zeggen dat ik het oprecht apprecieer dat mensen zo'n interesse tonen in wie ik ben, wie de persoon achter de blog is, wie 'de mama van' ...is. Heel mooi, lief, betrokken. Al voel ik me met deze blog ook wel een beetje in mijn blootje gezet als het ware. Ik moet even uit mijn schulp kruipen en mij kwetsbaar opstellen, al lukt dat met al die warmte van jullie beter dan ik zelf dacht.
In de berichtjes en terloopse gesprekjes wou ik dat ik een duidelijk antwoord kon geven op de vraag 'wie is Eline?' maar dat is niet zo, want wie ik ben is ook voor mij een vraagteken.
Als ik dan mezelf zou moeten omschrijven, dan kan ik sowieso met volle overtuiging zeggen dat ik iemand ben in uitersten. Mijn sterrenbeeld is 'Tweelingen'. En hoewel ik veel te nuchter in het leven sta om daar dan veel belang of geloof aan te hechten, moet ik toegeven dat de eigenschappen toegeschreven aan Tweelingen, bijzonder accuraat voor mij zijn. Ik ben nogal temperamentvol; ik ga voluit met mijn hart en vaak op de tweede plaats met mijn hoofd, een gevoelsmens in hart en nieren dus. Ik ga passioneel blij zijn en passioneel verdrietig en boos zijn. 'Passioneel' laat het dan net allemaal iets beter lijken, niet? Empathisch en betrokken, maar dan ook wel erg gevoelig en zo kan ik moeilijk dingen loslaten. Mijn leven bestaat veelal uit tegenstrijdigheden of wisselende spelingen als je wil. Zwart-wit (grijs begin ik af en toe te ontdekken), perfectionistisch en laissez-faire, realist versus dromer, maar dan ook absoluut geen naïeveling.
Ik hou van rust en activiteit, ben graag onder de mensen maar ook graag alleen, ik hou meer van warmte dan van koude.
Daarnaast heb ik een zesde zintuig als het aankomt op persoonlijkheden en relaties. Ik laat het weinig merken, maar voel heel sterk aan hoe mensen zijn of hoe een relatie in werkelijkheid in elkaar steekt. Dit helpt en beschermt mij, maar is soms ook vervelend.
Ik ben koppig (ik probeer mezelf wel uit die koppigheid te onttrekken, echt hoor Wouter, je moet me geloven :-) ), ik ben een luisterend oor, ik kon erg onzeker zijn maar ik sta intussen stevig in mijn schoenen.
Voor mensen waar ik van hou ga ik door een vuur, ik ben zorgend maar ik kan ook heel afwijzend en streng zijn wanneer ik vind dat er mij of zeker mijn gezin onrecht wordt aangedaan, humor vind ik ontzettend belangrijk want ik lach heeeeel erg graag (en ik ben niet verlegen om wat 'zwarte school'), ik kijk altijd de kat uit de boom, hou van eenvoud en kleine gelukjes, ik hou ervan mezelf te verzorgen en op te maken (zelfzorg, zo heet dat letterlijk en figuurlijk).
Ik ben een levensgenieter die nog te weinig van het leven geniet (if that makes sense), ik ben een harde werker en zal niet snel opgeven ook al is de weg lang en moeilijk maar ik moet af en toe stoom aflaten, ik hou van gesproken en geschreven woord, heb een voorliefde voor interieur en unieke dingen (helaas is dit net iets wat altijd moet inboeten op vlak van budget, dusja, dream on), ik ben graag in de keuken bezig, maar ook hier ga ik op mijn gevoel af: recepten volg ik niet graag, ik doe graag mijn eigen ding en zal dus bijgevolg zelden dezelfde maaltijden op tafel toveren (impulsief misschien, terwijl ik eigenlijk vaak ook heel doordacht aan dingen begin, opnieuw; heel tegenstrijdig). Ik hou van een eenvoudig gerecht en apprecieer evenzeer een verfijnde keuken, een goed glas wijn of bubbels ten gepasten tijde is ook niet weg te denken uit mijn leven.
Ik hou van fietsen en wandelen, ben een echte waterrat, ik droom ervan eens een rally mee te rijden, mijn favoriete wagentje is een Volkswagen Golf 1 cabrio, ik hou van tetteren met vrienden, de muziek staat altijd op, ook in de badkamer, ik zou veel meer willen lezen, ik heb recent het plezier in 'lopen' gevonden.
Ik wil vanalles doen en weet eigenlijk helemaal niet wat ik goed kan, wat mij als persoon uitdaagt en waar ik voldoening uithaal. En dan bedoel ik dat met name professioneel, want dat kompas is een goede 3 jaar geleden volledig tilt geslagen. Sinds de geboorte van Arnaud ben ik niet meer aan het werk geweest. Ik ben afgestudeerd in Orthopedagogie, maar ik weet dat ik een andere weg wil inslaan. Eentje die volledig losstaat van wat zo dicht bij mijn gezinsleven komt. Ik onderneem stappen in de zoektocht naar mezelf, want dat is nodig. Ik mag binnen een paar maanden 36 kaarsjes uitblazen, dus ik hoop Eline gauw te ontdekken (niet partner Eline, niet mama Eline, niet vriendin Eline, ....maar Eline). En daar zal ik ook actief mee bezig zijn, maar op mijn tempo en als het goed en veilig voelt. Prioriteit in dit alles blijven toch wel de kindjes. En dat zal zonder twijfel al duidelijk gebleken zijn in mijn blogs; mijn kinderen, mijn oogappels. Geen groter geluk, geen intenser leven dan met hen.
En ik blijf genieten van die gesprekjes hoor (op straat, aan school, via bericht, ...) Er is nog veel meer van mij te ontdekken, want ja, eigen aan mezelf: ik ben heel open en extravert, maar ik geef ook niet alles prijs! Liefs en tot gauw voor hopelijk een gesprekje nabij en zonder mondmasker! Nu kruip ik terug even in mijn schulp :-)
