05-11-2018
Toegegeven, ik heb er al beter uitgezien op foto's....maar het is realiteit. Al sinds Arnaud enkele weken oud is, heb ik Wouter gevraagd om, indien haalbaar, ook mijn moeilijke momenten vast te leggen....Maar het eerste halfjaar was dit amper mogelijk. Net dan moest hij mij samenrapen en was een foto trekken evenwel het verste van zijn gedachten...begrijpelijk.
Deze foto is enkele weken geleden genomen na een heel moeilijke week. Slecht nieuws stapelde zich op, mijn draagkracht daarentegen nam af.
Op dit beeld zie je niet alleen de pijn en het verdriet, maar ook de angst en de machteloosheid van een mama die duikt in een ongekend avontuur, waarvan het een jaar geleden zomaar eventjes onder de neus geduwd werd …. zwemmen en ploeteren, iedere dag opnieuw, om dan bij herhaaldelijk slecht nieuws even alles los te laten, kopje onder te gaan en dan met een oerkracht die ouders vaak hebben, terug boven water te komen en naar adem te happen.
Ogen zijn de spiegel van de ziel …. in zoveel betekenissen.
Het is al een intense weg geweest, die lieve oogjes van Arnaud. Na een cataractoperatie, secundaire cataract vastgesteld, opnieuw opereren, contactlensjes plaatsen, onderzoeken, vergrote pupil, nog een operatie gepland en talloze onderzoeken tussenin.
Na zijn tweede oogoperatie werden we geadviseerd om een brilletje aan te kopen, voor mocht hij lensjes kwijt geraken of zijn oogjes ontstoken zijn. Niet bij iedere opticien zijn ze in de mogelijkheid om dergelijk brilletje te maken of beschikken ze over montuurtjes voor een baby van nog geen jaar oud. We gingen op zoek en kwamen terecht bij het fantastisch team van BRILART:
Wat een lieve mensen daar! Maar écht oprecht lief en behulpzaam! Uitstekend, professioneel advies, heel meelevend en een excellente service! Het was voor mijzelf één van de moeilijkste momenten tot nu toe; een brilletje kiezen. Arnaud werd voorlopig een sterkte aangemeten van +17. Ik wilde weten hoe 'slecht' Arnaudke dan wel zag. Het huilen kon ik niet meer bedwingen en er werd ook voorzichtjes gewaarschuwd voor het beeld dat ik te zien zou krijgen bij zo'n simulatiebril. En het was inderdaad hard, beseffen dat je kind zo weinig kan zien. Maar ik vond het nodig om te beseffen hoe Arnaudke tegen de wereld aankijkt, letterlijk dan. Het is niet van mijn gewoonte om zomaar en eender waar te huilen, maar die dag nam heel mijn buideltje opgekropt verdriet het van mij over en liet het los, net daar waar ik me sterk wilde houden. Gelukkig was ik omringd, niet alleen door Wouter die een arm rond mij sloeg, maar evenzeer door Nele, zaakvoerster van Brilart, die met alle oprechtheid en warmte dat schouderklopje gaf. We konden een brilletje kiezen en dat werd een mooi fotomoment (prachtige slogan trouwens van de zaak :-) )
Een zacht waterblauw brilletje dat perfect matcht met zijn blonde haartjes en bleke huidje. Maar dus in de eerste plaats moet hij contactlensjes dragen, omdat die beter zijn voor de ontwikkeling van het oog. In UZ Gent hebben we Arnaud met 3 man moeten vasthouden, zodat de dokter de lensjes kon inbrengen. Hij kneep zijn oogjes keihard dicht en was heel weerspannig, waar ik heel goed kon inkomen. Ik wou dat ik kon zeggen dat er toen een wereld voor hem openging, maar door het gehuil en gestamp was hij zo uitgeput, dat hij in slaap viel op mijn arm. Dat effect hebben we dus gemist, maar de dagen erop werd duidelijk hoeveel hij nu kan zien! Dan heb je er die pijnlijke momenten wel voor over. Hij kan zien! Helaas na 3 dagen stelde we vast dat hij z'n hoofdje opnieuw anders hield. Wat we vreesden, kwam uit: een lensje was eruit gevallen. Als bij wonder vond Amélie het miniscule lensje terug op de grond. En dan, even in sneltempo: Naar spoed UZ Gent; uren gewacht, niet geholpen worden, twee dagen erop: UZ Gent: lensje onder narcose terug geplaatst, 1,5 week later: lensje van het andere oog eruit (nergens te vinden), nieuwe lens besteld (210€ per lens: bam!), UZ Gent: andere lens eruit, brilletje op, afwachten bestelde lens (++- 3 weken), brilbeentje afgebroken, rode depannagebeentjes gekregen….. en dan komt plots Amélie met een lensje dat ze weer op miraculeuze wijze gevonden heeft. WAW! Opnieuw UZ Gent: microscopisch onderzoek van de gevonden lens: nog bruikbaar; terug kunnen plaatsen van de lensjes en een reservelens van 210€ op zak! Hij heeft het allemaal doorstaan en laten gebeuren; het gepruts aan zijn oogjes, de oogdruppeltjes, brilletje op en af, lensje uit en lensje in, dagtripjes naar UZ Gent, …. kanjer maal 1 000! En het brilletje zelf hield hij voorbeeldig op, want hij kon ook gewoon erg goed zien mét zijn brilletje op!
Ogen zijn dus in meer dan één betekenis de spiegel van de ziel. En als ik Arnaudje zijn omgeving zie opslorpen met brilletje of lensjes, dan zie ik liefde in z'n puurste vorm.
Commentaires