Deze blog stond reeds een tijdje in mijn 'concepten', maar door de drukte kreeg ik het niet meteen afgewerkt, dus wat later dan voorzien, maar hier komt ie;
Woensdag 2 oktober werd Arnaudke 2 jaar. Opnieuw groot feest, net als dat vorig jaar voor de eerste keer was. Een traktaat voor de vriendjes in de crèche mocht niet ontbreken en zo werd meteen het verjaardagsthema uit te doeken gedaan; namelijk: Nijntje. Topfavoriet sinds maaaaanden (al komt er concurrentie aan van Bumba en TikTak).
Het feest met de familie ging op zondag door. Wouter en ik hebben de laatste tijd niet veel tijd met elkaar kunnen doorbrengen, maar traditiegetrouw slaan we de handen in elkaar om er voor de kindjes telkens een onvergetelijk verjaardagsfeest van te maken. De avond voor het feest, wanneer de kindjes in bed liggen, worden ballonnen opgeblazen, slingers opgehangen, tafels en stoelen in meervoud uitgepakt, ... iets waar we tot laat in de avond zoet mee zijn. Wanneer de vermoeidheid toeslaat, leggen we wat up-tempo muziek op en ook humor houdt ons wakker. Dit keer beseffen we dat we aan onze 6de editie bezig zijn; 4 verjaardagen van Amélietje, het tweede van Arnaudke. De tijd vliegt, al wil je ze soms zo graag vasthouden. Ik koester die momenten zó hard: de ochtend van de verjaardag poffertjes opwarmen en vooral opsmullen, uitgeteld ballonnen blazen en het servies op tafel perfectioneren, de kindjes 's morgens verrassen met een huis dat er helemaal anders uitziet; in het thema dat zij willen of graag zien. Ik koester de momenten dat we samen met de familie het glas heffen om daarna het cadeaupapier verscheurd en versnipperd op de grond terug te vinden, de garage gevuld met leeg karton waar tot voor kort nog nieuw speelgoed inzat. Ik koester de momenten dat de kaarsjes op de taart worden uitgeblazen en Wouter heel voorzichtig de eerste stukken aansnijdt om ze daarna door mij te laten verdelen.
Ik koester de momenten dat er aan tafel gelachen wordt, gespeeld wordt, gegeten en gedronken wordt. Ik koester mijn familie, ik koester mijn gezin, ik koester mijn kinderen.
Arnaudke is twee en dat zal je geweten hebben. Een paar dagen aan zijn verjaardag voorafgaand, toonde ik Arnaudke telkens mijn duim en wijsvinger toen ik vertelde dat hij 2 jaar zou worden. Het leek alsof hij geen interesse had, maar op zijn verjaardag zelf toonde hij mij duidelijk zijn duim en wijsvingertje toen ik zei dat hij 2 jaar is geworden. Sprongen van geluk en fierheid heb ik gemaakt, vreugdedansjes en allerhande, .... het klinkt dan wel banaal, maar ik vond het een enorme prestatie. En wat heb ik hem toen onderschat... hij leek misschien geen interesse te tonen, maar hij slaagt er telkens in mij positief te verbazen. Ondertussen kleurde het huis roodoranje, geel en blauw. De Nijntje-driekleur. Z'n wijsvingertje duidde keurig alle te bespeuren Nijntjes aan. Het voelde goed, dit is zíjn thema dit jaar. Omringd door de liefde van de familie, genoot Arnaudke met volle teugen. Ik moet zeggen, net als vorig jaar, was Arnaudke ook dit jaar wat ziekjes op zijn verjaardag. Maar dit belette hem allerminst.
Als een lichtspeer ontpopte hij het licht aan tafel; het begint ingetogen en eindigt met een knaller. Een écht vuurwerk!
Comments